پاتوق پرتقالی

بعضی روزها هست که آدم رو بدجور خسته می کنه، بعضی هفته ها هم همین طور و حتی بعضی ماه ها .. خسته م! خیلی .. چند شبه درست حسابی نخوابیدم.. به آینده فکر می کنم، به گذشته .. به حال .. به اینکه احساس می کنم اشتباهی اینجای زندگیم ایستادم، به اینکه باید بکَنم .. ببُرم .. تموم کنم .. به اینکه جای یه چیزی تو زندگیم خالیه، و من متاسفانه نمی دونم چیه! یه چیزی مثل یه .. یه .. یه .. دقیق نمی دونم! :| 

دیشب تو راه برگشت به خونه با خدا داشتم گپ می زدم، گفتم قربونت برم میشه یه چند وقت به من مرخصی بدی؟ به جان خودت نباشه، به جان خودم کم آوردم .. حالا مرخصی در حد کُما ُ اینا نه! نه اینکه مستقیم بفرستیم اون دنیا! 

یه چند روز باید به خودم برسم .. باید با خودم دردُ دل کنم .. ببینم دردش چیه .. درمونش چیه .. براش چای هل دار بریزم با پولکی های اصفهان ببرم .. باید بگم خسته نباشی ولی تازه اولِ راهی! باید بگم بخند .. بخند .. بلند تر.. بذار خنده ت گوشِ فلک رو کر کنه..

بخند دوستم، تو هم بخند..